Aus met de fam
9 oktober 2019 - Cairns, Australië
Duss, hier is hij dan het verhaal van de afgelopen maand. Ik probeer het kort te houden, voor alle details kan je langs de twee wereldreizigers in Leersum ;).
Het begon voor mij op het vliegveld van Darwin waar ik via Adelaide terug zou vliegen naar Melbourne. Ik had een nacht vlucht (3:00) maar gezien de mogelijkheden in Darwin niet eindeloos zijn had ik gepland rond 21:00 op het vliegveld te zijn. Het moment dat ik daar door de deur stap voel ik mijn telefoon trillen en mijn broekzak. Terwijl ik die pak kijk ik naar het departure bord waar doodleuk staat dat mijn vlucht naar Adelaide geannuleerd was. Op mijn telefoon komt hetzelfde bericht naar boven, dus wat doe je dan? Dan bel je Stefan. Er zat een 10 uur window tussen wanneer ik in Melbourne aan zou komen en waneer mijn ma en tante Jetske (a.k.a Yetsky) aan zouden komen. Je kan je voorstellen dat ik lichtelijk gestresst was. Maar goed, met een uur was uiteindelijk alles rond. Ik zou de volgende dag met een directe vlucht terugvliegen naar Melbourne. Hierdoor zou ik nog steeds 4 uur eerder aankomen. Daarnaast ging ik mijn nacht spenderen in het Novotel op Darwin Airport. Allemaal gesponsord door Jetstar. Enigszins gestresst voor de volgende dag heb ik daar dus een van mijn twee kingsize bedden gekozen om de nacht in door te brengen. De volgende ochtend veel te vroeg naar het vliegveld gelopen, ik was namelijk van maatschappij gewisseld en was er niet van overtuigd dat dit goed zou gaan. Wonder boven wonder ging alles goed en zat ik een paar uur later op mijn Qantas (dit zijn echt babes) vlucht naar Melbourne.
Eenmaal daar aangekomen had ik natuurlijk wat minder tijd dan gepland en ben ik naar de stad geknald om even in te checken, ontbijt te halen en mijn eerste was aan te zetten (dit was hard nodig, sommige dingen zijn nog steeds oranje). Daarna weer in het busje terug om de fam op te halen op het vliegveld. Ik had tussendoor contact met ze gehad dus wist dat de vlucht verder goed was gegaan. Zij wisten alleen niet van mijn vluchtproblematiek dus dat was een leuke binnenkomer. Op het vliegveld heeft de fam ook kennis gemaakt met de magie van Uber (of nou ja ola want is cheaper) en zo kwamen wij aan bij ons appartement. Na een uur of wat bijgepraat te hebben zijn we iets later naar bed gegaan dan helemaal verantwoordelijk voor het jetlag management. Dat maakte gelukkig niks uit want beiden dames hebben geen jetlag gehad. (doen ze beter dan ik)
Na drie dagen door de stad gesjokt te hebben zijn we onze huur auto gaan halen en richting Adelaide vertrokken. Dit met genoeg tussenstops om er een trip van 7 dagen van te maken. Het eerste stuk (the great ocean road) had ik al gezien, daardoor dacht ik dat dit misschien wat minder zou zijn. Gelukkig was niks minder waar want waar ik het de eerste keer met wat sprankjes winterse zon gezien had was het nu een stuk stormachtiger. We waaiende compleet weg en soms kwam de regen ook nog even gezellig mee doen, dat leidt dan wel weer tot interessante foto's dus ach ;). Daarna hebben we ontzettend veel stops gemaakt voordat we aankwamen in Adelaide (dit kun je het beste zien op de polarsteps van mijn ma).
(Kijk mij ff kei hard genieten van het weer aan de GOR)
(Random stops tussendoor) (er gaan weinig dingen zo goed samen als wijn en Adelaide)
Gezien ik al in geen jaren zo lang met de fam op stap was geweest was dit toch wel weer anders. Helemaal omdat de weken hiervoor we gewoon maar een beetje reden waar we naartoe wilde rijden. Dat was hier wel anders. Ik had weken hiervoor al de hele route uitgestippeld en alle accommodatie geboekt. Ook wel lekker want zo hoefde ik alleen maar het plan te volgen. Daarnaast is er aan deze kant van Oz ook wat meer verkeer en hadden we nu een auto die we weer netjes in moesten leveren. De auto hiervoor was van de Duitser en die gaf niet zo veel om een kras meer of minder. Daarnaast deed ik nu ook het grootste gedeelte van het rijden, wat wel lekker was ook gezien ik dat links ondertussen redelijk gewend ben. (krijg het oprecht benauwd als mensen in film rechts rijden). Een ander groot verschil was het budget. De weken hiervoor had ik 4x elke dollar omgedraaid waarnaar de Duitser dat ook nog minstens acht keer deed. Mijn eerste gedachte bij alles was dus "even kijken wat het kost" en mijn uitspraak van de afgelopen maand "Dat is echt (vet/te/debiel/leip) duur". Bij de fam stond, logischer wijs, geld niet als bovenste prioriteit al hebben ze erg gelachen om hoe ik elke hotel alle zeepjes en shampoos meenam. (ook de jam, cornflakes, melk en andere dingen)
Na bos, kust, wijn, sink holes, meren, bergen en een Duitse nederzetting kwamen we aan in Adelaide. Daar gingen we gelijk de volgende dag op tour naar Kangaroo eiland wat een vroege ochtend inhield. (de eerste van velen, al wisten we dit toen nog niet). Dit is een eiland net voor de kust van Adelaide wat vroeger gebruikt is om de inheemse dieren van Australië te beschermen tegen uitsterven.Dit is ook waar we geleerd hebben dat Australië (als de meeste andere landen) vrij goed is in het vernagelen van hun inheemse flora en fauna. Van het koala's infecteren met chlamydia tot het introduceren en vervolgens vrijlaten van dromedarissen die nu de heleboel kapot vreten. Naast alle dieren hebben ze ook prachtige stranden, gekke steenformaties en een grote variëteit aan boeren. (van Schaap tot honing en door naar Eucalyptus). Met ook een interessant aboriginal achtergond en een bus vol Nederlanders waren dit twee leuke en interessante dagen.
Eenmaal terug in Adelaide hebben we daar met tips van Hans nog wat tijd doorgebracht om Adelaide af te sluiten met een etentje met Marjolein. Marjolein is in dit verhaal de bijzonder factor niet het uiteten gaan, dat was een dagelijks iets ;). Gezien Australië een hele grote variëteit keukens in de aanbieding heeft is dat gelukkig nooit saai. De dames vonden vooral de chinese dumplings erg interessant, vooral om het toetje wat daarbij kwam.
Na Adelaide begonnen we aan de volgende tour, de outback in. Van Adelaide naar Alice springs in zeven dagen. Met stops in o.a. Flinders ranges, Coober pedy en natuurlijk Uluru. Er kwamen aan deze tour een hoop vroege ochtenden en hikes te pas. (onze guide had iets met zonsopgangen). Daarnaast zijn ook nog opzoek geweest naar opal in Coober Pedy waar we net zoals de bevolking daar onder de grond geslapen hebben, met als hoogtepunt natuurlijk Uluru. Uluru is simpel gezegd een hele grote rode steen die bol staat van culturele waarden voor de mensen van de Pitjantjatjara Anangu stam. Je hebt namelijk niet een aboriginal community, elke plek heeft zijn eigen stammen die dan weer zijn eigen geloven en creation stories hebben.
Uluru staat op dit moment vol in de aandacht in Australië gezien "the climb" dit jaar gesloten gaat worden. Dit is simpel gezegd een keten die over Uluru gespannen is waardoor je er op kan klimmen als je dat zou willen. Dit strookt alleen helemaal niet met het geloof van de stammen rond Uluru gezien de berg voor hun heilig is en voorheen gebruikt werd in ceremonies. Alleen (net als overal in Aus) hebben de witte lui toen zij hier kwamen alles overgenomen en toegeëigend. Het land is jaren geleden al terug gegeven aan de rechtmatige eigenaren maar gezien het toen al een nationaal park was dat goed leefde van het toerisme is er een deal gesloten. Het gebied bevind zich in een soort co-ouderschap van de staat met de aboriginals. Zij hebben toen ook afgesproken dat als het aantal klimmers van de berg zou zakken tot 20% van de totale hoeveelheid bezoekers "the climb" gesloten zou worden. Dit is in 2017 eindelijk gebeurt en toen hebben ze besloten om hem nog twee jaar open te laten. (hier snap ik weinig van moet ik zeggen)
Maar goed, elke Australiër heeft hier wel een mening over. Wij mochten van onze guide niet klimmen, wat wij op zich ook niet van plan waren want ik ga in Nederland ook niet op een kerk staan dansen.
Het meest interessante aan de dagen rondom Uluru vond ik de tour die wij hadden met een van de vrouwen van de stam hier in de buurt. Daarin kregen wij de creation stories te horen die bij de berg horen maar ook hou zij vroeger leefde. Daarnaast kregen we een uitleg over de gebruikte symbolen in de aboriginal kunst (google maar eens). Ik vond dit super tof gezien je voornamelijk hoort over de problemen met de aboriginals in Australië terwijl de verschillende stamculturen heel interessant zijn.
Wat ook bijzonder interessant was aan deze trip waren de mensen waarmee we in de bus zaten. Want we hadden wat kunstwerken bij ons. De twee meest debiele waren Cruella en Chicken Jenny, die waren zo heftig dat ze bijnamen kregen. Vraag gerust naar de verhalen bij Yetsky en Frouke, kun je ff lachen. Maakt zo'n reisje toch net wat interessanter. Onze guide was gelukkig wel echt een held. Super gezellig, had een hoop te vertellen en ontzettend kalm (Zelfs toen we opeens zonder eten kwamen te zitten). Naast dit alles hebben mama en ik ook 2/3 dagen in een swag geslapen. Dit si een soort waterdichte combinatie van een van een matje en een tent waar je met je slaapzak in gaat liggen. (check de foto's) Ik vond dit zo comfy dat ik er zelfs in de regen in ben gaan liggen. Dit eindigde wel met een middernachtelijke sprint naar de tent maar was super nice. (denk er oprecht over om zo'n ding aan te schaffen voor scouting).
(linksboven--> rechtsonder: Saltlake, Uluru, Hikie, Zonsopgang na Hikie, ondergrondse kerk, Hikie) (niet op volgorde van de reis, sorray)
Eenmaal in Alice Springs hebben we even genoten van de privé douche en het missen van zonsopgang om daarna door te vliegen naar Tasmanie. Dit is het deel van Australië dat de laagste temperaturen krijgt. Nou heeft het weer zich bij ons nergens aan gehouden want van de drie dagen per jaar aan regen in de outback hebben wij er toch mooi twee meegepakt. Ook hier deed het weer niet wat het moest doen want hoewel het op plekken koud was, was het toch voornamelijk heerlijk zonnig en warm. We zijn in 7 dagen het eiland rond getrokken in een gehuurde auto. (wat ultiem genieten was voor iemand die niet van tours houdt). Hier heeft de fam zich voornamelijk verbaasd over dat er nog meer te zien was. Na drie weken hadden ze gedacht alles wel gezien te hebben maar Tasmanie is weer compleet anders. Het eiland werd vroeger voornamelijk gebruikt als gevangenis en wij zijn dan ook naar de resten daarvan gaan kijken. Daarnaast een hoop bergen, baaien en aandoenlijke dorpje gezien met weer wat nieuwe dieren om te ontdekken.
(Tassieeeee)
Want van het dieren lijstje van de dames kunnen natuurlijk de Kangaroos. (Ik besef mij al helemaal niet meer dat die beesten bijzonder zijn). Maar daarnaast hebben we ook een hele hoop koala's, wallabies, zeehonden, pinguïns en wombats gezien. Ook nog een enkele lizard, slang en echidna was het feest wel compleet. Gezien dit allemaal van het lijstje afgestreept was konden de dames weer naar huis. Dus van Tasmanie weer naar Melbourne waar nog een ochtendje de laatste souvernirs gekocht zijn voordat ik ze weer netjes op de luchthaven af heb gezet. Het fotoboek zal vast al in de maak zijn en van wat ik hoor zijn de lucky bastards ook terug in Nederland beland zonder jetlag. Thuis met een beetje een kleurtje, 1000+ foto's, nog meer verhalen en een opgerekt uithoudingsvermogen. Ik heb ze goed bezig gehouden hier. ;)
(koala, lizard, kanngaroo X2, Wallaby, vogel, zeehond, wombat, slang, (echidna wil hij niet laden))
Voor mij is ondertussen het volgende avontuur al weer gestart. Na een weekendje Melbourne om even bij te praten met Courtney en Piyumi ben ik naar Cairns gevlogen. (aan de top van de oostkust). Na twee dagen Cairns zit ik ondertussen in de bus die mij steeds een stukje verder naar het zuiden meeneemt. Ik had eigenlijk weer een roadtrip gepland maar had hier uiteindelijk helemaal geen zin in. Weer compromissen moeten sluiten wat je wil zien, weer afwachten met wie je in de autozit, plus een veel te snel schema heeft mij uiteindelijk doen besloten om dit keer echt alleen te gaan. Ik heb een buspas gekocht waarmee ik de komende 30 dagen de oostkust mee af kan reizen dus we gaan het zien. Tot zover in ieder geval lekker warm ;). Daarnaast worden nu ook de plannen voor Nieuw-zeeland echt gemaakt, want mijn tijd hier zit er nu echt bijna op.
Nou dit was hem weer.
Joe, en tot de volgende!
(ps: Probleem met mac is redelijk gefixt, had ik alleen niet verwacht dus nul gopro gebruik de afgelopen maand)