Welcome to Australia

Onderzoek 
(Voor de mensen die geen idee hebben wat ik de komende drie maanden ga doen hier een korte introductie. Ik ga de komende drie maanden onderzoek doen naar slaap. Ik ga specifiek kijken naar het effect van slaap op het herstel van mensen met PTSS en nu dus ook naar de effecten van slaaptekorten op het vermogen van mensen om goede beslissingen te maken.) 

Hallo kinderen van groep zeven (en anderen geïnteresseerde). 
Ik ga aankomende maandag beginnen met mijn eerste dag stage. We hebben het er al even over gehad dat er een hele hoop fout gaat in de wetenschap en dat dit helemaal niet erg is. Je moet er alleen wel wat van leren en je plannen of ideeën dan aanpassen. Nou zo werkt dat hier dus ook; net voor vertrek kreeg ik de eerste wijzigingen door en twee dagen geleden al de volgende. 

Ik had in de klas verteld dat ze de angst op zouden wekken met een stroomstootjes, dat hebben ze nu alleen aangepast. De stroomstootjes zijn vervangen door harde stoten lucht die ze toedienen op de keel. Dit is gewijzigd omdat nadat ze zich verder hadden verdiept in het onderwerp erachter kwamen dat dit beter werkt. Dit is dus een van de redenen dat je goed literatuur onderzoek moet doen. Zo heet het in de wetenschapswereld als je je gaat verdiepen in je onderwerp. We doen dit dan vaak aan de hand van databasen waarin allerlei eerder onderzoek opgeslagen is. Zo kun je kijken wat er al gedaan is en welke dus werken en welke niet. Zo kom je er ook vaak achter of het geen dat jij wil onderzoeken toevallig al door iemand anders gedaan is. 

Wat hierin vaak ook helpt zijn de pilot onderzoeken. Dit zijn eigenlijk kleine versies van het onderzoek wat je gaat doen. Je neemt dan een klein aantal proefpersonen en gaat dan eigenlijk alleen maar kijken of het protocol dat je gemaakt hebt (het stappenplan voor je onderzoek) werkt. Dan kun je nog de laatste aanpassingen maken voordat je daadwerkelijk begint. Ik weet niet of ze voor dit onderzoek een pilot hebben gedaan of niet of dat ze het nog gaan doen. 

De tweede wijziging is een iets grotere wijziging. Het onderzoek naar PTSS is wat vertraagd. Hierdoor zal ik maandag daar niet gelijk mee kunnen starten. De precieze reden hiervoor weet ik niet maar ik zal maandag eens vragen waarom ze zo langzaam zijn ;). 
Over het algemeen duren onderzoeken langer dan je verwacht omdat je vrijwilligers moet vinden die mee willen doen. Dit lukt niet altijd waardoor alles wat langer duurt. In dit geval is het starten van de studie vertraagd dus kan het ook aan iets anders liggen. Hierover later dus meer. 

Gelukkig is er over het algemeen altijd genoeg te doen in een onderzoeksinstituut dus ik kan maandag gewoon starten. Ik ga alleen beginnen met een ander onderzoek. Hierin kijken ze naar de invloed van slaap tekort op het maken van beslissingen. We gaan dan niet alleen kijken naar te weinig uren slaap maar ook naar ontregelingen van het circadiaans ritme. Het circadiaans ritme is eigenlijk gewoon je slaap-waak ritme, dus hetgeen wat bepaalt waneer je moe wordt. Mijn circadiaans ritme is nu bijvoorbeeld ook gestoord omdat ik mij moet aanpassen aan een andere tijdzone. Ik loop achter uur voor op jullie dus mijn lichaam moet op een ander moment moe worden dan het gewend is. 

Dit onderzoek is eigenlijk ook weer bedacht voor de militairen. Zij moeten natuurlijk dagelijks heel veel beslissingen maken en hebben vaak slaaptekort. Dit omdat ze vaak laat gaan slapen en vroeg op moeten maar ook omdat ze veel reizen en daardoor steeds in andere tijdzones zitten. 
Hoe we dit allemaal precies gaan onderzoeken weet ik nog niet precies dus ook hierover later meer. 
Zoals jullie zien gaan dingen in de wereld van het onderzoek zelden vlekkenloos ;). 


Het leven op het zuidelijk halfrond 
Om maar even te beginnen met de reis. Die was nagenoeg perfect. (de 27 uur waren eigenlijk zo voorbij) Ik had een klein beetje vertraging op Düsseldorf maar kwam eigenlijk gewoon op de voorspelde tijd aan in Parijs. Vanaf daar moest ik met een busje naar een ander terminal en voordat ik het wist was ik alweer bij de goede gate. Daar heb ik maar een kwartiertje gewacht voordat ik kon boarden voor de volgende vlucht richting Hong Kong. Eenmaal daar moest ik mezelf even twee uur vermaken voor de volgende vlucht maar gezien de grote van het vliegveld was dit prima te doen. 
Daarna kon ik instappen voor mijn laatste vlucht. Dikke shoutout naar Qantas voor het eten. Op de andere twee vluchten was het eten ook prima maar hier kreeg ik vers fruit <3. Qantas you the real MVP. 

Eenmaal geland moest ik hier door de douane en customs. Dit duurde best lang, maar dit kwam vooral omdat je niet op je telefoon mag zitten in deze delen van het vliegveld. Eenmaal buiten kwam ik erachter dat het eigenlijk helemaal niet zo heel lang geduurd had. Dit terwijl ik ook nog een kei harde Stefan-actie deed door mijn telefoon in het vliegtuig te laten liggen. (Voor de mensen die Stefan niet kennen, dat is mijn broer en die jongen vergeet werkelijk altijd alles). 
Je moet in Australië wel gekke dingen aangeven bij customs. Zo had ik natuurlijk 20 dagen voor vertrek met mijn nichtje in de schaapskooi gechillt en dit moest ik aangeven bij customs. Je krijgt namelijk in het vliegtuig een papiertje wat je moet invullen en daar stond ook de vraag op of je in de laatste 30 dagen in contact bent geweest met boerderij dieren. Nou ja, ik had braaf ja ingevuld maar verder heeft bij customs niemand daarom gevraagd. Ze vroegen alleen waarom ik hout bij me had maar toen ik vertelde dat het hout van mijn telefoonhoesje was was ook dit helemaal prima. 

Ik was hier nog wel enigszins gestresst voor want in het vliegtuig krijg je een instructiefilmpje te zien met wat er gebeurt als je dit niet juist invult en ze hadden het over dikke boetes en celstraffen. Uiteindelijk leek niemand er echt heel veel om te geven. Misschien dat ze aan mijn hoofd konden zien dat ik lang gevlogen had en ook maar een onnozele toerist ben. Je moet namelijk ook aangeven als er modder onder schoenen zit die je bij je hebt en of je zaden/planten of delen van dieren bij je hebt. Je gaat dan ineens intens nadenken over wat je allemaal ingepakt hebt. Beetje gek land is het wel ;). 

Eenmaal in de aankomst hal had ik degene die mij kwam ophalen snel gevonden en konden we beginnen aan de weg naar huis. Deze duurde ongeveer 40min met de auto dus was erg blij dat ik dit niet met openbaar vervoer hoefde te doen. De mensen hier zijn heel vriendelijk en nadat ik had uitgepakt en had gedoucht (Die douch was echt intens genieten na zo'n lange vlucht) ben ik met diezelfde man de stad ingegaan. Ik schrok tijdens het douchen wel van de dikte van mijn enkels, de malleolus (dat uitstekende stuk bot bij je enkel) was gewoon weg. Dit is ondertussen wel redelijk aan het bijtrekken. Het was Anzac day hier, dit is vergelijkbaar met onze 4 mei alleen is het hier een nationale vrije dag. Marty (die man dus) hoefde dus niet te werken en de stad was relatief rustig omdat veel mensen een lang weekend weg gaan. 

Ik verblijf de komende maand bij deze mensen in huis. De vrouw des huizes is er alleen op het moment niet want die zit in Ierland. Ze zijn hier namelijk 5 jaar geleden naartoe geëmigreerd vanuit Ierland. 
Eenmaal terug vanuit de stad begon ik de jetlag toch wel te voelen en deed ik per ongeluk een suprise nap van twee uur. Toen ik wakker werd was Marty net terug van het boodschappen doen. Hij ging er compleet vanuit dat ik met hem mee zou eten dus dat ook maar dankbaar gedaan. Rond een uurtje of tien vervolgens richting de kamer vertrokken waar ik rond elf uur in slaap viel met de hoop dat de jetlag over was. Ook het eerste wildlife gezien vandaag. HYPE. Voor de mensen denken he, wat doet die gemuteerde rat in die boom. Het is een possum, google it. 

HA, die jetlag was dus nog niet over. Ik werd 's nachts wakker en heb een aantal uur wakker gelegen. Dit vooral omdat ik in eerste instantie gewoon niet door had dat ik honger had. (Dit is voor mij een vrij nieuw gevoel) 
Door de gekke tijden waarop ik gegeten had in het vliegtuig en door alle tijdzone wissels had ik dus om 03:00 gewoon vet honger. Gelukkig dacht iedereen thuis dat ik zou verhongeren hier dus heb als midnight snack wat chocola en drop gegeten. Chocola eten in witte lakens, not a good idea. Nou ja uiteindelijk weer in slaap gevallen maar toen was de wekker om 09:00 wel wat vroeg. Uiteindelijk toch maar uit bed gegaan. Op de ontbijttafel vond ik wat kleingeld van Marty met het bericht dat ik dat maar moest gebruiken voor het opladen van mijn metrokaart of koffie onderweg. Wederom, deze mensen zijn zo vriendelijk, echt bizar. 

Vervolgens ben ik allemaal hele volwassen dingen gaan regelen. Een bankrekening, zorgverzekering dingen en connectiviteit voor mijn telefoon. Hoe dat nu zit met mijn telefoon is ook maar een vaag principe. Is prepaid maar heb wel een gezet aantal GB enzo (35GB oprecht wie heeft dat nodig?!). Anyway, ik heb nu gewoon weer lekker 4G en kan bellen in Australië, dat is alles wat ik wilde. De vrouw in de winkel vond 35GB maar weinig dus was een interessant gesprek. Alles is hier wel echt groot, zo ook de afstanden. Ik ben dus de hele dag bezig geweest met deze dingen omdat ik naar verschillende locaties in Melbourne moest. Is wel goed voor me though, ik loop veel en hier en daar wat Metro gebruik. Heb de afgelopen dagen gewoon 10km per dag gelopen. 

Vandaag zou ik eigenlijk met Marty naar een wildlife rescue gaan. Dit is een plek waar de dieren die gewond of als wees zijn gevonden in de stad worden gebracht. Daarnaast zijn ze ook druk met de conservatie van de wildlife in Australië. Eigenlijk dus een soort dierentuin maar dan wel goed voor dieren ;). Ze hebben hier natuurlijk Wallabies en koala's maar ook iets minder bekende Australische dieren zoals de platypus, possum en Tasmanian devil. Alleen het park wordt gerenoveerd dus een groot gedeelte is gesloten. Gezien dit (net als de meeste dingen in Australië) geen heel goedkoop tripje is hebben we besloten deze uit te stellen. Ik vermaak mij daarom vandaag met het opzetten van deze blog en verdieping in mijn stage en het land. Aan het einde van de middag heb ik ook wat kijkmomenten voor toekomstige kamers dus dat is heel relaxt. Morgen ga ik denk ik de stad in en naar een museum dus dan komen waarschijnlijk ook wat meer foto's. (zal ook het een en ander met mijn telefoon maken) 

Ik ben er blij dat ik aangekomen ben op een doordeweekse dag want ze lopen hier met bepaalde dingen nog wel tien jaar achter. Zo zijn veel dingen (bijvoorbeeld de bank) gewoon dicht in het weekend. Nou heb ik gehoord dat dit in Adelaide nog erger is dan hier dus dat scheelt. (Danku Mario, sws dikke shoutout naar Mario voor het zorgen van enige mate van guidance in het regelen van dingen hier). 

Hier ook even mijn weeroverzicht, want dit vinden mensen op een of andere manier ook interessant om te weten. Eerste dag was heerlijk! 20 graden ongeveer en gewoon echt warm. Als de zon schijnt en de wind blijft liggen is het hier sws vrij snel warm. Gister en vandaag zijn wat kouder vooral omdat de wind echt wel koud is. Marty vind het dan ook heel koud omdat ze net uit de zomer komen maar voor mij is eigenlijk wel lekker herkenbaar. Heb mij de eerste dag ook gelijk in moeten smeren want de ozonlaag is hier vrij dun dus je verbrandt hier heel snel. 
Niet-zo-Fun-Fact: 1 op de 3 Australiërs krijgt huidkanker vs ongeveer 1 0p de 6 Nederlanders. Dus ja smeren is wel strak plan. 

Ohja, mensen zijn hier vrij voedsel georiënteerd. Mijn halve tour door de stad met Marty was; "Dat is een goeie tent om te lunchen" "Dat is een goeie tent voor ontbijt", "Hier kun je goede ijsjes halen, oh laten we dat doen". Ze hebben alleen niet echt een eigen keuken. De cuisine is hier een complete immigranten cuisine van Grieks tot Vietnamees. Heel divers, eigenlijk net zoals de rest van de stad. 

Qua heimwee en dingen ga ik eigenlijk ook wel lekker. Heb er nog totaal geen last van gehad. Of nou ja, ik ging op Dusseldorf net voor het boarden videobellen met mijn nichtje. Dat was niet zo'n strak plan want toen heb ik het wel even momentair moeilijk gehad. Verder scheelt het denk ik ook dat ik druk ben geweest en veel contact heb met vrienden. (Kim ma bro you the best)

Nou dat was het denk ik wel voor nu,  Joe en tot de volgende!